Nuralis
Tereny niczyje => Rzeka => Wątek zaczęty przez: Suri w Wrzesień 20, 2014, 18:24:03
-
(http://www.tapeta-liscie-las-strumien-jesien.na-pulpit.com/zdjecia/liscie-las-strumien-jesien.jpeg)
Jedna z odnóg rzeki kończąca swą podróż na terenach Cieni.
-
Idąc wzdłuż strumienia przyglądała się drzewom które miały o wiele więcej kolorów niż te na terenach Klanu Cieni. Wzięła do ręki liście które zebrała w Czarnym Lesie i porównała je z tymi które zerwała tutaj. Ucieszona swoim jakże mądrym odkrycie, kucnęła nad wodą i dotykając tafli wody zaczęła nucić cicho jakąś piosenkę z anime, którą nadal pamiętała.
-
Dreptała w kierunku trenów swojego klanu a żeby skrócić sobie drogę postanowiła przejść przez tereny słońca. Nie zauważyła kocicy szła dalej.
-
Nagle przestała machać ręką w wodzie i ugryzła się w język. Zaczęła nasłuchiwać. Ciche oddychanie... szelest liści... wyrażnie słyszała że to coś się śpieszy... kolejna osoba! Ucieszona wstała i podeszła do osoby (której długo nie musiała szukać) od tyłu, lekko dotykając ją w ramię, po czym schowała się za drzewem.
-
Zamarła na chwile bez ruchu, oskarżając swoją nie ostrożność. Zmieniła się w kota i ruszyła dalej gotowa przy następnym dotknięciu zaatakować.
-
Widząc że nieznajoma nie umie bawić się w berka, zmieniła się w kota i weszła na drzewo tak, żeby być idealnie nad nią.
- Berek, gonisz. - wyszeptała tak żeby ją usłyszała, przy tym znowu miała swój dziwny uśmiech niczym kot z Cheshire.
-
Zdziwiona podskoczyła i spojrzała w górę. Po chwili uśmiechnęła się i wlazła na drzewo. Po chwili goniła nową znajomą.
-
Ucieszona Naomi zaczęła skakać po drzewach jak jakaś małpa. Miło ze strony tej drugiej, że zechciała się z nią pobawić. Czuła że ją dogania, ale w tej chwili liczyła się dla niej zabawa.
- Dajesz, dajesz! Szybciej, hehe! - dopingowała ją Naomi.
-
Skakała po gałęziach wykonując najróżnisze akrobacje. Wreszcie gdy zauważyła że ,,znajoma,, biegnie po gróbej gałęzi. Wskoczyła na gałąź wyżej i zeskoczyła łapiąc ząbkami za ogon.
-
Czując ucisk na ogonie, próbowała zrzucić z siebie znajomą, gwałtownie zakręcając, ale że nie miała tyle siły poleciała razem z nią w dół zaczynając się śmiać.
-
Widząc że leci w dół szybko puściła ogon i przygotowała się na upadek. Oczywiście wylądowała na czterech łapach. Usiadła zadowolona.
-
Spadła na plecy ale nadal nie przestawała się śmiać. Przeciągnęła się, i usiadła dumnie przed znajomą.
- Złapałaś mnie! Dobra jesteś. - powiedziała przekrzywiając łebek w prawo.
-
Popatrzyła na nią z rozbawieniem.
-Nigdy nie widziałam kota który spada na plecy.- Pomachała ogonem po liściach przysłuchując się szuraniu. Nadstawiła uszu.
-
Gdy zobaczyła w jakim stanie jest jej ogon, zaczęła go przylizywać i poprawiać. Kątem oka zauważyła że jej towarzyszka czegoś nasłuchuje, a że z natury jest ciekawska, zostawiła ogon w prawie idealnym stanie i zaczęła się rozglądać także nasłuchując.
-
Spojrzała ze zdziwieniem na nasłuchującą znajomą.
-Właściwie jak się nazywasz?
-
O! Rzeczywiście, jeszcze się nie przedstawiłam... jestem Naomi, demon z Japonii - mówiąc ostatnie zdanie, podkreśliła słowo "demon" żeby brzmiało bardziej sarkastycznie. Specjalnie nie powiedziała z jakiego jest klanu, zeby uważała że jest włóczęgą. Uważała że wyjdzie zabawnie, chyba że o to spyta.
- A ty? - powiedziała przyglądając się kocicy.
-
-Suri-odrzekła wymijająco. Zastanawiając się nad demonem. Nigdy nie widziała demona... spojrzała przeszywającym wzrokiem na Naomi. Więc tak wyglądają demony Japonii?
-
Zachichotała a potem na chwilę wybuchła śmiechem, gdy zauważyła jak Suri bacznie przyglądała się jej, "demonowi z Japonii". Lubiła wkręcać innych. A przede wszystkim takie osoby, które jej wierzyły. Gdy się już uspokoiła spojrzała rozbawiona na Suri.
- Bardzo chciałabym się z tobą zaprzyjażnić. Nie obrazisz się jeśli będę cię nazywać "przyjaciółką"? - powiedziała półgłosem żeby Suri wzięła ją na poważnie. W sumie czuła się trochę żle że ją wkręciła, bo naprawde chciała się z nią zaprzyjażnić. To już chyba nawyk.
-
-Czemu miałam by się obrazić?- spytała zdziwiona. Czuła że się trochę zaczerwieniła szczęście że nie widać tego pod sierścią. Uśmiechnęła się.
-
Ucieszona rzuciła się na Suri żeby ją przewrócić ale nie za bardzo jej to wyszło.
- Jej...! - wyszeptała wtulając się w ramię jej nowej przyjaciółki.
-
Uśmiechnęła się i polizała Neomi po głowie jak jakaś mamusia, instynkt macierzyński.
-Wybacz lecz mam trochę robot. Musze iść.- powiedziała ze smutkiem.
-
Spojrzała na Suri trochę zawiedziona, chociaż ona też chciała już powoli wrcać na swoje tereny.
- Szkoda. - znowu usiadła wyprostowana. - To do zobaczenia. Mam nadzieję że się kiedyś znowu zobaczymy. - powiedziała zmieniając się w człowieka i powoli wstawała z ziemi.
-
-Dobrze, do zobaczenia.- wstała i ruszyła w kierunku terenów zorzy.
-
Chwilę poczekała patrząc się w stronę oddalającej się Suri po czym sama szybkim krokiem szła w stronę zamku Cieni. Dawno w nim nie była bo spacerowała po dzikich terenach.